Neresinden bakarsan...

Hayır...
Aynı gözükmüyor hayat...
Dünya...
Neresinden bakarsan bak farklı...
Ve ne kadar farklı bakarsan, o kadar şaşırtıcı...
***
Ama bu ilk başta can sıkıcı gelen yanılmalar olmasa...
Yani farkındalık, bilgelik mertebesine getirse herkesi...
Hayretin azaldığı...
Pişmanlığın olmadığı...
Kafanın, gözün yarılmadığı bir dünya ne kadar tahammül edilebilir olurdu?
***
Hâlbuki...
Geçen bunca yıla rağmen...
Öyle yeni, öyle akıl zorlayıcı manzaralarla karşılaşıyoruz ki...
“Tay tay” durmaya çalışan bir bebek gibi...
Acizliğimizin masum beşiğinde kendimize dönüyoruz...
“Vay canına...”
Ben bu sersemlikten memnunum...
***
Kimi zaman da özenmiyor değilim...
Biliyor olmak veya en azından biliyormuş gibi yapmak...
Hayata dair hiçbir şeyden emin olmamak, bazen “Hiç mi yürüyemeyeceğim acaba?” korkusu yaşatıyor...
Ama koşarken duvara toslayanlar meydanında teselli çok...
***
Hem sonra...
Her bahar, sanki ilk baharmış gibi okşarken içimizi...
“Aaa, çiçeklere bak!”
Gördüğümüz, bildiğimiz, rengine ve kokusuna aşina olduğumuz...
Ve ama...
İlk kez karşılaşıyor gibi sevindiren?
Sebebi ne?
***
Her gelen gün yeni bir manzara sunarken...
Her bahar aynı renkler farklı gözükürken...
Her bahar rüzgarı yeni bir aşk habercisi gibi yüreğimizi hoplatırken...
Tay tay durmaya çalışıp düşmek ve dahi koşarken toslamak varken...
Bu dünya okulundan mezuniyet mümkün değildir...
Ta ki ölüm tasdiknameyi verene kadar...
***
Bir pencere bakıp geçtiğimiz...
Neresinden bakarsan bak!

Dünya Hali
Murat Başaran
04 Nisan 2007 Çarşamba
Türkiye Gazetesi