Ya sevmeseydik?

Gün yirmi dört saat...
Biter...
Sabah başlayan kısa yolculuk, akşam boyunca hüzün bulutlarının içinde geçse de, ertesi güne inancın gücüyle, biter... Ve bu bitmek, adamı bitirmez...
Sonraki günler vardır çünkü...
Yaşanacak yeni günler...
Film biter...
Başka filmler vardır; olacaktır...
Paketteki son sigarayı yakarsınız... Tiryakiyseniz ve yedeğiniz yoksa, hafif tedirginlikler yaşarsınız. Ama yeni bir paket... Hayata öksürük ve keyif katan alışkanlığı sürdürür...
Her şey biter...
Muhteşem sabah kahvaltıları...
İlk başta masanın manzarası, büsbütün bir hayatın anlamıdır sanki...
Doymaya başlayınca anlam kayması olur...
Bir başka sabaha kadar unutursunuz kahvaltıyı ve heyecan verici manzarasını...
Her şey biter...
Her şey yeniden başlar...
***
Biten ve ama yeniden başlamayacak olanlardır hayatımızı derinleştiren...
En önemlisi de, bu dünyadaki “yaşamak” yolculuğudur...
Sona doğru, kimi zaman adım adım, kimi zaman uçarcasına gidilen...
Yeniden başlamayacak olan...
Çocukluk gibi...
Okul yılları gibi...
Bütün dünyayı gözüne kestirecek deli heyecanlarla hayata saldırmak gibi...
***
Gerçeği unutmak, ertelemek ve kabullenmek üçgeninde...
Sevmek imdada yetişir...
Yetişmese...
Hiçbir günün, filmin, sigaranın, kahvaltının anlamı ve keyfi olmaz...
Sevmek yetişmese imdada...
Acılar, üzüntüler, yanlışlar, ihanetler, hüzünler bitirir adamı...
Günler bitirmez...
Onlar bitirir...
Ama sevmek yetişir imdada...
***
Depremlerin, dev dalgaların, yangınların, kazaların, hastalıkların üzerine rengarenk desenler sevginin gücüyle çizilir...
Sevginin gücüyle mısra mısra kovulur umutsuzluk...
Ve mutsuzluk...
***
Ya sevmeseydik?
Sevemeseydik?
Bizi seven, sevdiği için sevme duygusunu bize bahşeden ve sevilecek onca şey yaratan Rabbimiz’e şükretmeliyiz...

Dünya Hali
Murat Başaran
19 Ocak 2005 Çarşamba
Türkiye Gazetesi