Eylül sarı ve hüzün

Yaz bitti bitiyor işte...
Eylül herhangi bir ay değil...
Okullar açılacak.
Sadece öğrenciler için değil; hepimiz için...
Hayatın dersliklerinde yeni bir dönem başlayacak.
Bir yandan geçim gailesine ufak ufak "ısınma" faturaları yansıyacak.
Bir yandan özlediğimiz "üşüme" duygusuna kavuşacağız.
.....
Hani Ağustos yapışkanlığının bunalttığı şu günlerde, düşününce gayet hoş geliyor insana, serin bir rüzgarla ürpermek.
Rüzgar, yağmur, şemsiye...
Yeşilin sarıya dönmesi...
Ve yaprakların dökülmesi.
.....
Herkesin bir arada, ait olduğu yerde yaşama telaşıyla koşturmacası...
.....
Ne oluyor Allah aşkına?
Daha dün "kış bitiyor işte, bahar kapıda" demiyor muyduk?
Biz olalım veya olmayalım, Eylül de kısa bir gün gibi geçip gidecek. Başladı ve bitmek üzere...
Olan şu; yaşanmış günlerin sayısı artıyor giderek. Ve yaşanmamış günlerimiz azalıyor.
Bilmediğimiz sadece "ne kadar kaldığı"...
Ama azalıyor...
.....
Hal böyleyken, giden nedir, gelen nedir?
Gelene sevinmek, gidene üzülmek neye yarar?
Aklın tabiatı sonsuzluk istiyor; sonsuzluk ve huzur...
Bunca Eylül gelip gitmişken ve bir kısmı da gelip gitmeye aday beklerken...
Bütün pazartesileri ve Eylül'leri hayata çeki düzen vermek için başlangıç saymak?
Nedir bu?
.....
Gönlümüzün upuzun yarım kalmış işler listesi, huzuru zamana havale etmiş ve biz de teslim olmuşuz; bekliyoruz...
Neyi bekliyoruz?
Zamanın geçmesini...
Zaman geçecek ve herşey düzelecek (mi?)
.....
Yaz bitti, bitiyor işte...
Eylül herhangi bir ay değil...
Her halükârda, herhangi bir ay değil...
Bugünün penceresinden tatilin sona erdiğinin...
Aklın penceresinden ise, hayatın geçip gittiğinin habercisi...
Üşümekle terlemek arasında...
Tükendiğimizin...

Dünya Hali
Murat Başaran
02 Eylül 2003 Salı
Türkiye Gazetesi