Kifayetsiz

Behçet Necatigil, “Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek” derken, insana dair bir kusurun altını çiziyordu; üstelik kusur hafif kalır bu ahmaklığı tarif etmek için...
Gönlümüz bir sevgi çağlayanıdır ve fakat halimizi muhatabımızın engin ferasetine emanet ederiz hep...
Bir teselli de vardır elbet bu acizliğe su serpecek; “Ya kelimeler kifayetsiz kalırsa?”
***
Neyin daha değerli olduğunu nasıl anlarız ve hangi değer heyecanımızın karşılığını ifade eder?
Som altın? İşlenmiş pırlanta? Kavrulmuş dudaklara bir yudum su? Veya tam lazımken orada olmak?
Yalnızlığın kucağında öksüz ve yetim ağlarken, merhametle dokunmak veyahut?
***
“Seni seviyorum...”
Ne kadar kolay ve ne kadar zor...
Ne kadar sıradan ve ne kadar derin...
***
Duymak mı daha güzel?
Söylemek mi?
***
Ah karnıma giren ağrılar...
Ve ah beynimin sancıları...
Sevgiyi darağacında sallandırdıkları gün dineceksiniz.
***
“Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek...”
Ya kelimeler kifayetsiz kalırsa?
***
Hâlbuki sevdiğini söylemek, güzel bir rüyayı anlatmaya benzer.
Anlaşılacağının ve hayra yorulacağının garantisi yoktur.
Hâlbuki sevmek, güzel bir rüya olmaktır sevgiliye sonsuz...
***
Bu rüyayı görmek mi güzel?
Olmak mı?
***
Hayat, göz açıp kapayıncaya kadar...
Ama bir türlü bitmiyor o ağrılar ve sancılar.
Bir geniş zaman umarak gelecekten...
Ertelenmiş bütün rüyalar.
***
Bu anlamak ve anlaşılmak...
Bu aramak ve bulunmak sevdası ağır bir yorgunluk.
Gerçeğe uyanmadan önce...
Ve iki kelime şifa olmuyor; istediğin kadar söyle!
“Seni seviyorum...”

Dünya Hali
Murat Başaran
25 Temmuz 2007 Çarşamba
Türkiye Gazetesi