Özgürlük cezası...

Ne yazsam, yanacak satırlarım...
Yazdığıma pişman olacağım.
“Yaşamamış gibi” yaşamak zorunda kalmanın ateşindeyim.
Anlaşılmaz bir şey bu...
Ve paylaşılmaz...
Böyle bir hikaye yokmuş aslında...
Destansı bir son beklerken... Sonsuzluğun kucağında buldum kendimi...
Gri ve soğuk...
Sonsuzluk; çağrısız ve beyhude...
Yokluk olan sonsuzluk...
Var edecek olan sondu halbuki...
O “son” içindi her şey...
Ne yazsam yanacak satırlarım, benim gibi...
Anlaşılmaz, paylaşılmaz, bir şey bu.
.....
Zaman kaybetmenin acısı değil ...
Yanılmanın acısı değil...
Yerine konacak bir şey olmamasının acısı?
Ve vakit kalmamasının...
.....
Herkesten farklı hissederken...
Herkesin, farklı olduğunu anlamanın...
.....
Kaybetmenin değil...
Bir daha kazanamayacak olmanın acısı...
.....
Ne yazsam yanacak satırlarım.
Yazdığıma pişman olacağım...
“Yaşamamış gibi” yaşamak zorunda kalmanın ateşindeyim.
.....
Yaşamamış gibi yaşamak...
Bir rüya nasıl kâbusa dönerse...
İşte öyle...
Ben bu rüyayı görmediğime nasıl ikna ederim kendimi?
Ve hâlâ rüyadayken üstelik...
Yaşamışken üstelik...
Yaşamamış gibi yaşamak...
.....
Zaman kaybetmenin acısı değil bu...
Yanılmanın acısı değil...
Yerine konacak bir şey olmamasının acısı?
Ve vakit kalmamasının...
.....
Ne yazsam yanacak satırlarım; benim gibi...
Anlaşılmaz, paylaşılmaz, bir şey bu.
“Yaşamamış gibi” yaşamak zorunda kalmanın ateşindeyim.

Dünya Hali
Murat Başaran
29 Eylül 2004 Çarşamba
Türkiye Gazetesi