Ekim havası

İhtiyar bir yaprak gördüğüm zaman yerde...
Güneş ne kadar ışıldarsa ışıldasın, içimde bir yerler üşüyorsa...
Ve durup dururken,
Bir yanımda yaşama sevincinin coşkusu ve bir yanımı çekiştiren yalnızlık...
Tamamdır...
Sonbahardır...
.....
Hiç olmadığı kadar berraktır gökyüzü İstanbul’da...
Hatıralar berraktır...
Ne varsa geçmişe dair; canlanıp dikilir karşıma...
Biliyorum; artık o vapur, o iskeleden kalkmıyor...
Ben aynı adreste değilim zaten.
Ne kadar kaldığının hesabı, dindiriyor telaşları.
Her sonbahar çekiyor kulağımdan, zamanın karşısına çıkarıp...
Suçlu bir çocuk gibi öğretmenin önünde.
Ürküyorum ama alışıyorum giderek...
.....
Ne avare dolaşabilirsin Ağustos ikindisine, esir olmuş gibi...
Ne de birden çöken, soğuk ve zamansız Şubat akşamlarının acelesi vardır üstünde...
Her adımını tar-ta tar-ta...
Ve boşa geçirmeden ama sakin...
Yaşamanın farkına varma fırsatıdır bir kez daha sonbahar.
Her sonbahar...
.....
Her sonbahar, kırk kere sonbahardan bahsetmek...
Veya aşktan...
Yalnızlıktan...
Ölümden...
Ben insanım ve bu insanın macerasıdır...
Ne yaşadığını zannederse zannetsin...
İnsanın macerası...
.....
“Bitmeyecek” rüyası güzeldir ve iyi hissettirir ama...
Ekim uyandırır.
Eylülün yarısı yaz... Kasımın çoğu kış...
Ekim sonbahardır.
.....
İhtiyar bir yaprak gördüğüm zaman yerde...
Güneş ne kadar ışıldarsa ışıldasın, içimde bir yerler üşüyorsa...
Ve durup dururken,
Bir yanımda yaşama sevincinin coşkusu ve bir yanımı çekiştiren yalnızlık...
Tamamdır... Sonbahardır...
Siyahla beyaz arasında...
Soğukla sıcağın veya...
Ağlamakla gülmenin arasına sızıp...
Hüznü bırakır usulca sonbahar...

Dünya Hali
Murat Başaran
23 Eylül 2003 Salı
Türkiye Gazetesi